ارتودنسی به روش درمانی گفته می شود که در آن با نیروهایی دندان ها به حرکت وادار می شوند . متخصص ارتودنسی از همه ی این کشش ها آگاهی دارد و با بررسی نیروی وارد شده به دندان ها این درمان را شروع می کند . نیروی بسیار زیادی در اثر کشش بافت های محافظ دهان وارد می شود که در سه و یا چهار روز اول بسیار کم است و ممکن است برای بیمار ایجاد ناراحتی کند .در روز های ابتدایی درمان ارتودنسی چون هنوز بیمار به استفاده از این براکت ها عادت نکرده است ، برای بیمار مسکن تجویز می شود ، البته نوع مسکن را باید خود متخصص ارتودنسی تعیین کند. ( توجه داشته باشید مصرف خودسرانه آسپرین ممکن است باعث ایجاد خون ریزی شود. )

ارتودنسی زمانی راحت تر خواهد بود که ساختمان صورت در حال شکل گیری باشد در این صورت موفقیت در درمان ارتودنسی نیز بیش تر خواهد بود. اگر ساختمان صورت شکل بگیرد درمان ارتودنسی زمان و وقت بسیار بیش تری را دربرخواهد گرفت در سنین پایین تر موفقیت در درمان بسیار بیش تر از سنین بالاتر خواهد بود به همین دلیل برای درمان ارتودنسی سن بیمار اهمیت بسیار زیادی دارد . البته این را باید بدانید که تا زمانی که دندانی را در دهان دارید می توانید از ارتودنسی استفاده کنید اما بهتر است زمان مناسب برای ارتودنسی را درنظر بگیرید تا بتوانید سریع تر به هدف خود در این زمینه برسید . باید بدانید که برای درمان ارتودنسی در اولین زمان باید به متخصص مراجعه کنید

دندان عقل یا دندان مولار سوم یکی از سه دندان مولار در هر ربع از دندان‌های انسان است. دندان عقل عقب‌ترین دندان از مجموعه دندان‌های آسیاب بزرگ است. اکثر بزرگ‌سالان دارای چهار دندان عقل هستند ( یکی در هر ربع دندانی)، اما ممکن است تعداد دندان‌های عقل هیچ، کمتر یا بیشتر باشد. در اغلب افراد معمولاً «دندان‌های عقل»، در اواخر نوجوانی یا اوایل دهه 20 سالگی ( حدود سن 17 تا 25 سالگی ) شروع به درآمدن می‌کنند. هرچند برخی از افراد 12-14 ساله نیز ممکن است دندان‌های عقلشان زودتر درآیند. در اغلب موارد رشد این دندان‌ها با مشکلاتی همراه است.

اورجت در دندانپزشکی عبارت است از میزان اختلاف افقی (جلو-عقب بودن) لبه دندان‌های پیشین فک بالا و پایین. در شرایط طبیعی باید دندان‌های جلو فک بالا با فاصله کمی (در حد ۲ میلی‌متر) جلوتر از دندان‌های فک پایین قرار گیرند. درصورتی‌که دندان‌های بالا بیش از این مقدار جلوتر باشد اصطلاحاً گفته می‌شود اورجت زیاد وجود دارد. اورجت دندان و جلو زدگی افقی زیاد دندان‌های پیشین فک بالا، نشانه‌ای از وجود مشکلات مال اکلوژن کلاس 2 است. مال اکلوژن کلاس 2 نسبتاً شایع بوده و بین 15 تا 20 درصد افراد جامعه مبتلابه آن می‌باشند.

اوربایت در دندانپزشکی عبارت است از میزان همپوشاني لبه دندان‌های پیشین فک پايين توسط دندان هاي پيشين فك بالا. اوربایت عادی معمولاً به‌عنوان درصدی (بین 30 تا 50٪) از ارتفاع دندان پیشین فک پایین بیان می‌شود. به‌عبارت‌دیگر اوربایت عادی دندان‌ها عبارت است از پوشیده شدن یک‌سوم دندان‌های فک پایین توسط دندان‌های جلویی فک بالا در زمان بسته شدن دهان. ناهنجاری اوربایت به معني هم پوشاني بیشتر يا كمتر از حالت عادی دندان هاي پيشين است. اوربایت بيش از نرمال که با نام دیپ بایت هم شناخته می‌شود به یک ناهنجاری عمودی در بین دندان‌های پیشین دو فک اشاره می‌کند برخلاف اورجت که یک ناهنجاری افقی است.

اپن بایت، یکی از انواع مال اکلوژنهای(بدشکلی) دندانی-فکی است که منجر به ایجاد فاصله بین دندان‌های فک بالا و پایین بیمار میگردد و فرد نمی‌تواند دندان‌های خود را به هم جفت کند. اوپن بایت یا نرسیدن دندان‌ها به هم می‌تواند در دندان‌های جلویی یا عقبی و یا یک یا هر دو طرف دندان‌ها رخ دهد و این ناهنجاری می‌تواند منشأ دندانی و یا فکی داشته باشد. اپن بایت منجر به کاهش زیبایی صورت و مشکلاتی در بریدن، قطع کردن و جویدن مواد غذایی می‌گردد.