وسیع کننده کام یک وسیله ارتودنسی است که متناسب با سقف دهان بیمار ساخته می‌شود و در سقف دهان قرار داده می‌شود تا به کمک آن سمت راست و چپ قوس دندانی در خلاف جهت یکدیگر به سمت دور شدن از هم حرکت کنند. به این صورت در خط میانی کام کشش ایجاد شده و همین موضوع باعث تحریک تولید سلول‌های استخوانی و پهن شدن کام میشود. هر قدر کام پهنتر شود، فضای قوس دندانی افزایش پیدا می‌کند.
به طور کلی بسته به میزان اصلاحی که مورد نیاز است و همچنین سن بیمار، طول مدت درمان و نوع وسيع كننده مورد نياز تعیین میشود. وسیع کننده کام بسته به روش انتخابی، ممکن است چهار تا شش ماه در دهان بماند.وسيع كننده كام در دو نوع متحرك(قابل گذاشت و برداشت توسط بيمار) و ثابت(كه روي دندان ها چسبانده مي شود) موجود است.انواع متحرك تنها در كودكان با سنين پايين قابل استفاده هستند .نوع ثابت در چهار نوع موجود است :
 
• وسیع کننده فوری کام
• وسیع کننده تدریجی کام
• وسیع کننده بر پایه ایمپلنت
• وسیع کننده فوری با جراحی

در این تکنیک از طریق 2 تا 4 مینی ایمپلنت که در ناحیه گنبدی کام جایگذاری شده است، نیروهایی مستقیما بر استخوان فک بالا اعمال میشود (به جای اعمال نیرو به دندانها) وارد میشود. در این فرایند باید بیمار جک پیچی داخل وسیع کننده را ظرف دو هفته بپیچاند.

مان طور که از نام این تکنیک مشخص است، این روش نیاز به زمان بیشتری دارد و با نرخ کندتری فک بالا را بزرگتر میکند. در این فرایند بیمار به مدت 8 تا 11 هفته جک پیچی وسط وسیع کننده را با نرخ ثابت میچرخاند.

وسیع کننده فوری کام که به آن RPE نیز گفته میشود، تکنیکی است که در آن فک بالا روزی 0.5 تا 1 میلی متر پهنتر میشود تا زمانی که مشکل کراس بایت عقب دهان برطرف شود. این مکانیسم با چرخاندن پیچی که در وسط بدنه وسیع کننده تعبیه شده است عمل میکند. با باز شدن پیچ بازوی راست و چپ وسیع کننده فعال شده و از هم دور میشوند و از آنجایی که به دندانهای راست و چپ قوس دندانی متصل هستند، دو طرف قوس دندانی را نیز از هم دور میکنند. بنابراین نیروی کشش در وسط سقف دهان ایجاد میشود. فضای خالی ایجاد شده با استخوان جدید پر خواهد شد.

گاهی اوقات به دلیل کمبود فضا در قوس دندانی، دندان‌ها کج شده و انحراف پیدا می‌کنند (شکل بالا). همچنین در بسیاری از شرایط به علت کمبود فضا، برخی از دندان‌ها ممکن است نتوانند از زیر لثه بیرون بيايند (نهفتگی دندان) یا تنها بخشی از آنها ممکن است بیرون بزند. در چنین شرایطی برای صاف و مرتب کردن دندان‌ها و بیرون زدن دندانهای نیمه نهفته یا نهفته، باید به نحوی فضا ایجاد شود. در گذشته برای این کار معمولاً یک یا چند دندان دائمی کشیده می‌شد. اما در صورتی که بیمار هنوز در سن رشد قرار داشته باشد در برخي موارد می‌توان این مشکل را بدون نیاز به کشیدن دندان و تنها با کمک وسیله‌ ای به نام وسیع کننده کام حل کرد.گرچه در مواردي كه كمبود فضا خيلي شديد باشد كشيدن دندان براي رديف سازي دندان ها مدنظر قرار مي گيرد.

ارتودنسی به شاخه ای از دندانپزشکی اتلاق می شود که تخصص آن، تصحیح مال اکلوژن، و ناهنجاری دندانی فکی است. از اصلی ترین وظایف ارتودنسی، تشخیص، پیشگیری و درمان ناهنجاری های دندانی فکی است.

دستگاه های ارتودنسی به دو گروه تقسیم می شود :
دستگاه متحرک (شکل1) ، دستگاه ثابت (شکل2).
دستگاه متحرک، دستگاهی است که بیمار می تواند به تنهایی بدون نیاز به متخصص ارتودنسی، از دهان خویش خارج نماید و دوباره آن را در دهان قرار دهد.
دستگاه ثابت، دستگاهی است که بیمار نمی تواند آن را، به تنهایی داخل دهان قرار بدهد بلکه حتما بایستی توسط متخصص ارتودنسی در دهان بیمار قرار داده شود.
بسته به نوع ناهنجاری، دستگاه های ارتودنسی می تواند متحرک یا ثابت باشد.

سن مناسب برای درمان ارتودنسی می تواند وابسته به نوع ناهنجاری باشد ولیکن لازم است که بیمار قبل از 7 سالگی برای ویزیت به متخصص ارتودنسی مراجعه نماید تا در صورت نیاز، درمان شروع گردد.در صورت مراجعه بیمار در سنین پایین، درمان بسیار راحت تر و با نتیجه موفق تری به اتمام می رسد .