حرکت دندان ها در دهان همانند حرکت دادن یک میله چوبی در داخل ماسه است. هنگامی که نیرویی اعمال می کنید تا چوب را به جلو حرکت بدهید، ماسه از جلوی چوب کنار می‌رود و در عوض در پشت چوب که در لحظه اول فضای خالی ایجاد می شود، به ‌زودی ماسه ریخته و پر میشود. در مورد دهان هم این اتفاق در حرکت دندان‌ها رخ می‌دهد و هنگامی که دندان به جلو حرکت داده می شود، سلول های استخوانی جلوی آن تحت فشار قرار گرفته و حل می شوند و در عوض پشت دندان فضای خالی ایجاد می شود که به مرور با ساخت استخوان جدید پر میشود.

برای این که بتوانیم دندانها را به جلو بکشیم، با توجه به این که نمی توانیم از بیرون دندانها را بکشیم و می‌خواهیم این کار را از داخل دهان انجام بدهیم و از آنجایی که همه دندان ها قابلیت حرکت دارند، نیاز به یک نقطه ثابت داریم که موقعیت آن تغییر نکند. مثلاً فرض کنید هنگامی که بر روی آب شناور هستید، تلاش میکنید تنه ی درختی را جلو هل بدهید. از آنجایی که هر دو در آب شناور هستید، هر نیرویی که به تنه درخت وارد می کنید به خودتان برمی گردد. بنابراین نمی توانید آن را تکان بدهید. اما اگر به نقطه ثابتی وصل باشید مثلاً پاهای تان روی ساحل باشد، به راحتی می توانید تنه درخت را به سمت خود بکشید یا از خود دور کنید.

در ارتودنسی معمولاً این وظیفه را دندان‌های عقبی بر عهده می گیرند و به همین علت در شرایطی که می خواهید دندان های جلو را عقب تر بکشید، از دندان های عقبی به عنوان نقطه ثابت استفاده می‌کنیم. اما گاهی اوقات دندان های عقبی به اندازه کافی محکم نیستند یا نیرویی که نیاز داریم بیش از حد استقامت آنهاست و خودشان ممکن است حرکت کنند. گاهی اوقات هم ممکن است لازم باشد خود دندان های عقبی جلو کشیده شوند که در این صورت به نقطه ثابتی در جلوی دهان نیاز است. گاهی اوقات هم تنها یک یا چند دندان باید در موقعیت متفاوتی نسبت به دندانهای دیگر حرکت کنند. مثلاً گروهی از دندان ها باید عقب کشیده شوند اما چند دندان باید به سمت لثه کشیده شود تا کمی بیشتر در لثه فرو برود.

در چنین مواردی از لنگر موقتی استفاده می شود. مزیت مهم آن در این است که می‌توانید ایمپلنت را در هر جای دهان که بهتر عمل می‌کند جایگذاری کنید (شکل زیر).

شکل- در تصویر بالا دندانهای جلویی پایینی بیش از بقیه دندانها از لثه بیرون زده اند و باید به داخل لثه فرو بروند. این کار با لنگر موقتی مینی ایمپلنت انجام میشود.

لنگر موقتی ارتودنسی چه کاری انجام میدهد؟

به طور کلی همیشه استفاده از دندانها به عنوان لنگر ارتودنسی راحت تر است و ترجیح داده می شود. اما در برخی موارد نمی‌توان این کار را انجام داد. همان طور که گفته شد ممکن است دندان مورد نظر استقامت کافی نداشته باشد و نیروی بیشتری برای حرکت دادن دندانها نیاز باشد.

از لنگر موقتی ارتودنسی هم برای عقب کشیدن و هم برای جلو راندن استفاده میشود. در برخی از موارد می توان با هدگیر ارتودنسی این کار را از بیرون از دهان انجام داد. اما استفاده از هدگیر محدودیت هایی دارد و از طرفی برای بیمار اصلاً راحت نیست. در بیشتر موارد مینی ایمپلنت نیاز به آن را مرتفع می سازد.‌

گاهی استفاده از مینی ایمپلنت در درمان ارتودنسی طول دوره درمان را کوتاه تر می کند و نیاز به الاستیک را در برخی موارد برطرف می‌کند و حتی گاهی اوقات ممکن است نیاز به عمل جراحی برطرف شود. با کمک مینی ایمپلنت حرکاتی در دندانها می توان انجام داد که بدون آن بسیار دشوار و گاهی غیر ممکن است.

گذاشتن و در آوردن مینی ایمپلنت به عنوان لنگر موقتی ارتودنسی

در درمان ارتودنسی، مینی ایمپلنت در داخل استخوان فک قرار داده می شود اما بر خلاف ایمپلنت دندان نیازی نیست با استخوان در هم آمیخته شده و به آن جوش بخورد بلکه تنها با نیروهای مکانیکی در جای خود ثابت می ماند.

جایگذاری ایمپلنت بدون درد و بسیار کم تهاجمی است. ابتدا محل مورد نظر بی حس میشود. در حین جا گذاری مینی ایمپلنت تنها کمی احساس فشار خواهید داشت. کل فرایند چند دقیقه بیشتر طول نمی کشد. در صورتی که لازم باشد می توانید مسکن مصرف کنید اما غالباً نیازی به آن وجود ندارد. درآوردن مینی ایمپلنت از این هم ساده تر است، بنابراین اصلا نگران نباشید.

توجه داشته باشید در مدتی که موقتی ارتودنسی در دهانتان قرار دارد باید هر بار که مسواک می زنید آن را هم تمیز کنید.

http://www.valley-orthodontics.com/braces-info/temporary-anchorage-devices-tads